Skip to main content

Poesie pavesi

<<A la fin dla setimana

vegna'l dì ca vo a Pavia.
Mi la speti me la mana
dandag fià a la fantasia.
Mi so no, so che i me pass
van a lè e par ch'la sia
la cità a slargam i brass
e a dim:"Ve chi a Pavia">>

(Dario Morani)

 

L'ETERNA MELUDIA
 

Quand ca vègna la sira, giù pian pian,
Che'l ciel l'è rosa e l'aria l'è incantà
Guardand la mè Pavia, da luntàn,
am senti sempar tüt emussiunà.
Vèdi i tècc russ e senti nò 'na vus,
In sl'urisunt al sù ch'l'è dré calà,
Cui so culùr al renda i cà festus
Indurand dla so lüs tüt la cità.
S'inalsa di campan 'na sinfunia
Ch'la par un coro fat par festegià
Cun l'anima, i culur, la puesia,
I belèss e i virtù dla mé cità.
E Tesìn, giù, là in fond, inamurà,
Spégiand e caressand la mè Pavia,
Al ga parla, e la not, inargentà,
Al ga canta l'eterna meludia.

(Dario Morani)


BURGH A BASS (poesia incisa sul monumeno della lavandaia)
'NA FILA AD CASETT CULURÀ
VÜNA SÜ VÜNA GIU
E UN VEL AD NEBIA IN GIR
DADRE UNA SES AD PIANT GRIS
LA FILTRA AL FÜM DI CAMIN
IN SL'ARSIN LA BRINA
LA DISEGNA I BASÉ
E L'ACQUA SCÜRA
LA SPECIA IN SU MALÀ
ME OMBAR.
I LAVANDER
I SBATN I PAGN
PER GUADAGNASE
LA MICA 

(Dario Morani)

AL ME BEL CANAL

Tuch ad campàn luntan
Barch chi passan
In sl'acqua ch'l'è'd cristà,
Umbar delisius di buschìn
Lanch ca riflèta al ciel
Strüsà dla curént
Suta la riva:
Al mè bèl Canàl.

(Dario Morani)

 

L'ACQUA AD CANAL

O acqua bèla, ciara e trasparenta,
Acqua t's'è védar, t's'è cristàl lüsént,
Acqua cat passat limpida e curenta
E suta'l sù ghèt i riflèss d'argent;
Acqua di pacialat, di lavandér,
Acqua di pescadù e di gerö,
Acqua ca spègia al ciel e i primaver,
Ti ca t'agh dè da viv ai barchirö,
O acqua bèla dal mè bèl Tesìn,
Acqua ca t'bagnt i pé dla mè Pavia,
Acqua mi t'guardi, mi t'sum chi vesìn
Pien ad dulcèssa e pien ad nustalgia.

(Dario Morani)

Pin It